Kimono

Al een tijdje kom ik op Pinterest foto’s tegen van heerlijk zomerse outfits met een kimono. Nou kun je die natuurlijk in de winkel kopen. Maar zelf maken is veel leuker. En sneller.

Ik had al een paar jaar een stofje in mijn stapel liggen dat erom vroeg om verbouwd te worden tot iets zomers, iets fladderigs. Een jurkje of iets dergelijks kon niet, want veel te doorzichtig. Een kimono leek daarom een prima bestemming.

Ik tekende het patroon zelf door mezelf heel globaal op te meten en eigenlijk maar wat te doen. Ik maakte het mezelf ietsje moeilijker door de buitenrand van de stof aan de binnenkant te willen, anders was ie nog eerder klaar geweest.

Enige nadeel van de stof is dat het zo synthetisch als de pest is en het daarom niet te strijken valt. Gelukkig vallen de locknaden vanzelf de goede kant op, maar de zomen hadden van mij wel wat scherper gemogen. Maar goed, dat ziet niemand, als de kimono om mij heen fladdert in een zwoel zomerbriesje.

Maxi skirt in mini maat

Floortje zag mij achter de naaimachine zitten en dat is voor haar altijd een reden tot het indienen van verzoeknummers. Een hele waslijst, het liefst. En bij voorkeur van stoffen die ik voor mezelf in gedachten had. Nou had ik nog een hele stapel to-do’s liggen. Korte broeken voor Thijs, een sweatshirt voor mezelf, een sweatshirt voor Floortje, een rok voor mij, een kimono… Maar de mintgroene (want favoriete kleur) lap tricot uit mijn stapel móest volgens Floortje getransformeerd worden tot een maxi skirt. En wel NU.

Nou had ik geen patroon liggen voor een maxi skirt. Wel had ik een vergelijkbaar model van mezelf in de kast liggen. Dus ik nam de maten van Floortje op, nam de verhoudingen van mijn eigen rok over en tekende een patroon. Voor zover dat dan een patroon mag heten. Hij bestaat uit een rechte, dubbelgeslagen, strook voor de tailleband met daaronder een iets uitlopende lap stof voor de rok..

Na het snijden van de stof, was het allemaal vrij simpel. Het moeilijkste was nog het maken van de gaatjes voor het -in Floortje’s ogen- essentiële koordje in de taille. De knoopsgatenfunctie van mijn naaimachine is namelijk al jaren kapot. Gelukkig kon ik me ook aardig redden met een mini-zigzagsteek en een op het oog gegokt gat.

Dit moet wel echt het snelste project geweest zijn in mijn naaigeschiedenis: ik denk dat rok binnen twee uur nadat Floortje met het verzoek kwam in elkaar zat. En inmiddels wordt hij ook al met plezier gedragen. Klant tevreden!

En dan heeft u hierbij meteen een sneak peak van mijn volgende maaksel. Maar daarover later meer.

Blouse, from scratch

Maanden, waarschijnlijk zelfs járen, geleden liep ik tegen een couponnetje aan. Witte mini-bloemetjes op een dieprode ondergrond. Een beetje voile-achtig, met ingeweven ‘vlekken’ (niet te vangen op de foto helaas). Ondanks het feit dat ik meestal niet voor kleur ga, sprak de stof me enorm aan. Ik wist meteen dat ik er een blouse van wilde maken, voor mezelf. Ik had een tuniek-achtig modelletje voor ogen. Niet te wijd, en vooral niet te zwangerschapskleding-achtig. Want doordat ik een beetje een ‘maagje’ heb, zie ik er met normale tunieken vaak wel zo uit.

Een lange speurtocht begon, door bladen en boeken die reeds in mijn bezit waren en op internet, maar het juiste patroon vond ik steeds maar niet. Allemaal te wijd op maaghoogte, te vormloos. Een paar weken geleden kocht ik bij H&M een t-shirt in precies hetzelfde model als ik voor de blouse in gedachten had. Dus toen bedacht ik: zou ik misschien zélf een patroon kunnen tekenen?

Ik trok de stoute schoenen aan en begon gewoon maar ergens. Ik tekende wat extra ruimte her en der (het origineel is van tricot en mijn stof is niet rekbaar) en begon te knippen. Na het voorpand geknipt te hebben, kwam ik er tot mijn schrik achter dat ik niet genoeg stof had voor het hele ontwerp. Ai. Ik kortte de blouse daarom wat in en maakte ook de mouwen korter. En zo kwam het er met flink passen en meten nèt uit.

Tot mijn verbazing zag de blouse er meteen best goed uit. Ik had de schouders en oksels iets te ruim getekend, maar dat kon gelukkig nog aangepast worden. Ik had er zelfs aan gedacht om de panden iets groter te maken dan de passen, zodat de stof daar een pietsje gerimpeld kon worden. Grootste struikelblok waren de knoopsluiting en het kraagje. Ik maakte al eerder zo’n polosluiting, maar kennelijk was ik toen helderder van geest of zo, want deze keer snapte ik niks van dezelfde handleiding. Er kwam dus veel lostornen bij kijken. En gevloek, getier en gemopper. Maar uiteindelijk heb ik toch iets voor elkaar gekregen dat erop lijkt. Met de kraag ben ik iets minder tevreden, maar een kniesoor die daarop let (ik dus).

Het enige dat mij nog rest zijn de knopen en knoopsgaten, maar na de vorige keer ben ik daar een beetje huiverig voor geworden. Het knoopsgatenvoetje werkte toen voor geen meter mee en deed hele enge dingen. Dus dat doe ik wel op een moment dat ik de kalmte zelve ben. Zo rond Sint Juttemis, vermoed ik.

Tuinieren op mijn manier

Afgelopen vrijdag was ik jarig. Als cadeautje kreeg ik een boek over patroontekenen, “Design-it-yourself-clothes” van Cal Patch. In het boek wordt op een simpele manier uitgelegd hoe je eenvoudige patronen op maat kunt tekenen en kunt aanpassen aan je eigen wensen. Je tekent een patroon dus helemaal from scratch en kunt het daarna helemaal maken zoals je zelf wilt. Precies wat ik zocht! Ik kon haast niet wachten om ermee aan de slag te gaan.

Zaterdag was het dan zover. Ik installeerde mij in het zonnetje aan de tuintafel en na mezelf van top tot teen opgemeten te hebben (mijn hemel, wat je allemaal niet op moet meten!) ging ik aan de slag. Ik vond het enorm leuk om zo intensief met een patroon bezig te zijn. Heerlijk, dat tekenen en rekenen (terwijl ik nou niet bepaald een wiskundeknobbel heb).

Na een ochtendje ploeteren (maar genieten) had ik een patroon voor een basis t-shirt. Ik maakte een toile om het patroon te testen en ondanks de totaal verkeerde stof paste dat wonderwel (op de armsgaten na, dat is nog best lastig dus daar puzzelen we even op verder)! Vol goede moed ging ik verder met het basispatroon voor een blouse, maar op de eindresultaten zult u nog even moeten wachten, want er kwamen dringender zaken tussendoor.

Toen het dit weekend lekker weer werd, kwam ik namelijk tot de conclusie dat dochterlief geen enkel fatsoenlijk zomerjurkje met korte mouwtjes in de kast heeft hangen. Allemaal te klein geworden. Dus vandaag installeerde ik mij nogmaals aan de tuintafel, deze keer om jurkjes te tekenen. Als basis gebruikte ik de t-shirtpatronen ‘Seesaw’ en ‘Hoops’ uit de Ottobre (zomer 2012) en die verlengde ik tot een jurkje. Floortje zelf koos de stof, een vrolijk blauw stofje met vlinders. Ik deed ook nog iets met recykleren van twee slaaphirts van mijn moeder voor twee andere jurkjes. Meer daarover volgt zodra ik daadwerkelijk achter de naaimachine gekropen ben en er iets toonbaars van heb gemaakt. Dus vooralsnog zult u het moeten doen met ‘the making of’.

Ook niet heel verkeerd toch, zo in het zonnetje?

Hogere wiskunde en zo

Ik heb me al een tijdje voorgenomen om meer te leren over patroontekenen. Niet dat ik niet in de standaardpatronen pas, dat gaat eigenlijk altijd zonder aanpassingen. Mijn probleem is meer dat ik de juiste patronen maar niet vind. Dan heb ik iets in mijn hoofd, spit ik mijn inmiddels aanzienlijke berg patronen en patronenboekjes door, surf ik wat op internet en eigenlijk zit daar dan zelden bij wat ik zoek. Of het is er wel, maar moet in het buitenland besteld worden en/of het is behoorlijk prijzig.

Als kind vond ik het enorm leuk om mode te ontwerpen. Hele dagen zat ik achter elkaar modepoppetjes te tekenen en kleren te ontwerpen. Dus dát deel heb ik alvast in de vingers. Daarom bedacht ik me dat het best een idee zou zijn om mijn eigen patronen te tekenen. Maar dan moet je natuurlijk wel wat basisdingen weten.

Járen geleden kocht mijn moeder eens een patroontekencursus en die gaf ze aan mij, een mooi beginpunt dacht ik. De cursus is volgens het Lutterloh-systeem. In het kort komt dat systeem erop neer dat je allemaal patronen op mini-formaat hebt. Je meet vervolgens je heup- en borstomvang en met behulp van bijgeleverde speciale centimeter teken je vervolgens zelf de patronen op de juiste maat. Klinkt goed. Toevallig zat er wel een patroon bij dat mij aansprak, dus ik ging aan de slag.

1. Je kiest een patroon. In dit geval de linker, mét mouwtjes. 2. Dit is een patroondeel op schaal (zo’n 5×5 cm). Op het patroondeel staan allemaal punten en een kruisje. Je plakt het patroondeel middenop je patroonpapier. 3. Je neemt je bovenwijdte. In het overeenkomstige gat op de centimeter plaats je een speld of punaise, die prik je in het aangegeven kruisje op het patroondeel. Vervolgens leg je de centimeter langs de punten op het patroon en meet de aangegeven lengte af. Daar zet je een punt en vervolgens verbind je die punten met elkaar. In theorie heb je dan een patroon op je eigen maat.

Het leek veelbelovend, maar gaandeweg stuit ik op steeds meer issues, zoals a) je moet de centimeter met een speld of iets vastzetten wat als middelpunt dient, maar dat verschuift steeds, b) je moet de punten verbinden middels een vloeiende lijn en dat moet je naar eigen inzicht doen (er zitten wel van die curvelinealen bij, maar geen uitleg hoe je die precies gebruikt) en c) je bent nog steeds afhankelijk van meegeleverde patronen. Tsja. Nog niet ideaal dus.

Voorlopig worstel ik nog maar even door, want ik vind het patroon wel echt leuk, maar ik ben nog niet helemaal enthousiast over het systeem. Als iemand mij een boek kan aanraden om écht je eigen patronen te kunnen tekenen, dan houd ik mij aanbevolen!