46 weken gelden, zo vertelt Instagram mij, begon ik aan een blouse. De Leo Bohemian, uit een oude Ottobre (5/2013). Een leuke peasant blouse wilde ik al heel lang maken, en dit leek mij het ideale model.
Vol enthousiasme begon ik eraan, maar al bij het snijden kwam ik erachter waarom de stof maar 1,50 per meter kostte. Doffe ellende. Het gleed en glibberde, rafelde als je er alleen maar naar keek. Spelden lieten gaatjes achter en een ladder op de koop toe. Waar was ik aan begonnen.
Toch streed ik dapper door. Het paspeltje langs de pas aan de voorkant vond ik nog leuk om te doen. Maar tegen de tijd dat ik bij de teeny tiny mouwsplitten aankwam, wilde ik het ding wel uit het raam gooien. (Al eens geprobeerd, een mini-biaisbandje van rafel-glibber-stof aan een rafelig stuk glibberstof zetten? Lachen joh!) Toen kwam ik er ook nog eens achter dat ik de mouwen er achterstevoren in had gezet én dat de mouwen (en de schouders) veel te groot, wijd en pofferig waren. Dat alles zag ik natuurlijk pas toen ik de mouwnaad al twee keer genaaid had. En daarna had gelockt. Toen zonk de moed mij in de schoenen en smeet ik het ding in de hoek. Ik was er helemaal klaar mee. Game over.
De rafelende hoop ellende vorig jaar.
Maar met de verhuizing van mijn werkkamer kwam ik het ding weer tegen en toch sprak het me weer aan. Leuk model, leuk patroontje op de stof… maar er moest wel iets mee gebeuren. De hals en mouwen waren nog niet afgewerkt en de pasvorm klopte niet. Eerst wilde ik het ding nog lostornen, maar al gauw bleek dat een verloren zaak. Omdat hij toch te groot was pakte ik het radicaal aan: ik knipte 1 cm langs alle naden en zette het ding helemaal opnieuw in elkaar. Dat ging natuurlijk weer niet zonder slag of stoot. De locknaden vielen er vanzelf af en eenmaal in elkaar gezet bleek ook een zijnaad spontaan weer los te gaan. Maar goed, uiteindelijk was ie dan toch klaar. Ik zou eigenlijk de naden nog moeten strijken, maar ik herinner mij een poging (van 46 weken geleden) waarbij de stof spontaan begon te smelten en daarna nog steeds niet plat was, dus dat laat ik maar even zitten.
Rood knoopje om te passen bij het rode paspelbandje bij de hals, aan alles is gedacht
Hoe vaak ik hem aan zal kunnen voor hij uit elkaar valt weet ik niet. Maar voor even heb ik er in ieder geval weer een leuke blouse bij.
MooiVanMo 
Erg leuk geworden!!!!
LikeLike
Aaah, de horror! Wat een doorzettingsvermogen… haha! Het is inderdaad een heel leuk stofje. Ik heb zo’n klein flesje anti-rafel spul, misschien is dat wat voor de volgende keer? gewoon een paar druppeltjes erop doen (je blijft het wel een klein beetje zien, maar als het aan de binnenkant zit is dat niet erg, toch?), en het stopt met rafelen.
LikeLike
Anti rafel spul? Tell me more! Ik heb er op Engelse/Amerikaanse blogs weleens over gelezen, maar wist helemaal niet dat we dat hier ook hadden!
LikeLike
Pingback: I told you so… | MooiVanMo
Oh… wat erg!
LikeLike